عنوان شماره: پاییز 99 عنوان به فارسی: دستورالعمل بالینی پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی در جراحی مغز و اعصاب
فایل PDF این مقاله: از صفحه: 21 تا صفحه: 46
خلاصه به فارسی: زمینه و هدف: شیوع ترومبوز وریدهای عمقی (DVT) و آمبولی ریه (PE) در بیمارانی که تحت عمل جراحی مغز و اعصاب قرار می¬گیرند تا حدود 25% گزارش شده است. مرگ و میر این عارضه بین 9% تا 50% ناشی از آمبولی ریه گزارش گردیده است. حتی با استفاده از ابزارهای فشار پنوماتیک، شیوع ترومبوز وریدهای عمقی تا حدود 32% در این بیماران گزارش شده، بنابراین درمان پیشگیری با استفاده از هپارین از اهمیت خاصی برخوردار است. کاربرد هپارین با وزن مولکولی پایین (LMWH)، شیوع ترومبوز وریدهای عمقی را به میزان 50-40% در بیماران جراحی مغز و اعصاب کاهش می¬دهد. جراح مغز و اعصاب بایستی توازنی ما بین ریسک ترومبوآمبولی وریدی (VTE) و افزایش ریسک خونریزی ناشی از درمان پروفیلاکتیک با هپارین برای ترومبوز وریدهای عمقی و آمبولی ریه برقرار کند. این مطالعه با هدف ارائه توصیه¬های بالینی در زمینه پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی در بیماران جراحی اعصاب طراحی شده است.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش سعی می¬کنیم منابع در دسترس معتبر در مورد میزان شیوع و فاکتورهای خطر وقوع ترومبوآمبولی وریدی در بیماران جراحی اعصاب را بررسی کرده و توصیه¬ها و دستورالعمل¬های روزآمد جهت پیشگیری مکانیکی (کاربرد فشرده سازی پنوماتیک متناوب و جوراب کشی ضد آمبولی) و دارویی (کاربرد هپارین استاندارد یا شکسته نشده (UFH) با دوز کم یا هپارین با وزن مولکولی پایین) از ترومبوآمبولی وریدی را در این گروه از بیماران ارائه نماییم.
یافته‌ها: درصد موافقت اعضای پانل (شامل 6 عضو متخصص جراحی مغز و اعصاب) با امتیازات هر یک از عوامل خطر وقوع ترومبوآمبولی وریدی حین و پس از عمل جراحی کرانیال و ستون فقرات محاسبه گردید. عوامل خطری که موافقت بیش از 50% اعضای پانل را کسب کردند، انتخاب شده و عواملی که دارای درصد موافقت مساوی یا کمتر از 50% بودند، حذف گردیدند و در نهایت نتایج در فرم¬های ارزیابی و امتیازدهی عوامل خطر ترومبوآمبولی وریدی درج گردید. اندازه¬گیری میزان موافقت
(ضریب کاپا) بین 6 نفر از ارزیابی کنندگان فاکتورهای خطر وقوع ترومبوآمبولی وریدی حین و پس از عمل جراحی کرانیال و ستون فقرات محاسبه گردید.
نتیجه‌گیـری: در تمام بیماران جراحی مغز و اعصاب، پیشگیری مکانیکی باید در زمان بستری آغاز شود و تا 30 روز در صورت عدم تحرک یا تا زمانی که فرد تحرک پیدا کند و راه برود، ادامه یابد. همچنین پروفیلاکسی دارویی نیز باعث افزایش کارآیی پیشگیری مکانیکی شده و باید کاربرد آن در بیماران در معرض خطر بالا، برای ترومبوآمبولی وریدی در نظر گرفته شود.
کلمات کلیدی به فارسی: ترومبوآمبولی وریدی، ترومبوز ورید عمقی، پیشگیری، راهنمای بالینی، جراحی مغز و اعصاب
