عنوان شماره: زمستان 1403 عنوان به فارسی: نامه به سردبیر: فشار داخل شکم: زمـان آن رسیده است که همکاری واقعی بین متخصصـان مراقبت‌های ویژه و جراحان شکل بگیرد
فایل PDF این مقاله: از صفحه: 81 تا صفحه: 83
خلاصه به فارسی: در سال ۱۸۶۳، مری (Marey) رابطه بین تنفس و فشار داخل شکمی (IAP) را نشان داد. پس از آن، برخی پزشکان روش‌های مختلفی را برای اندازه‌گیری IAP از طریق رحم، راست‌روده و مثانه ادراری معرفی کردند.1 اما ۴۰ سال بعد، امِرسون (Emerson) مشخص کرد که افزایش IAP می‌تواند منجر به کلاپس قلبی-عروقی شود و مشاهده کرد که تخلیه مایع آسیتی می‌تواند فشار ناحیه احشایی را کاهش دهد. این موضوع او را به عنوان یک پیشگام در تحقیقات آزمایشی و بالینی مربوط به IAP معرفی کرد.1
مفهوم سندرم کمپارتمان شکمی (ACS) در دهه ۱۹۸۰ مطرح شد و علاقه به این موضوع افزایش یافت. تا سال ۲۰۰۴، مقالات و تحقیقات بسیاری منتشر شد تا اینکه جامعه جهانی سندرم کمپارتمان شکمی (WSACS) برای ارتقای تحقیقات، بهبود آموزش و افزایش بقای بیماران مبتلا به IAH و ACS تأسیس شد و دو سال بعد، اولین تعاریف اجتماعی منتشر شد.2
