عنوان شماره: بهار 93 عنوان به فارسی: پوزیشن مناسب اندام¬های فوقانی در رادیوگرافی لاترال اسپاین
فایل PDF این مقاله: از صفحه: 50 تا صفحه: 55
خلاصه به فارسی: زمینه و هدف: جهت رادیو گرافی لاترال اسپاین، پوزیشن¬های متعددی تعریف شده است، گرچه پوزیشن کلاویکال در حال حاضر به عنوان متد استاندارد در رادیوگرافی لاترال اسپاین در اکثر مراکز رادیولوژی استفاده می¬شود، ولی هنوز بعضی مراکز بطور سنتی از پوزیشن °90 استفاده می¬کنند. هدف این مطالعه مقایسه تأثیر دو پوزیشن فوق الذکر در تعیین میزان لوردوز یا کیفوز، میزان اختلال بالانس ساژیتال و نیز وضوح مهره¬ها می¬باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه ارزیابی تشخیصی (Diagnostic Evaluation)، تعداد50 بیمار با اختلالات متفاوت ستون فقرات جهت گرفتن رادیوگرافی لاترال اسپاین در دو وضعیت مورد مطالعه قرار گرفتند: پوزیشن کلاویکول و پوزیشن °90. معیارهای اندازه¬گیری شده در هر دو متد عبارت بودند از: کیفوزتوراسیک، لوردوزلومبار، بالانس ساژیتال گلوبال، وضوح مهره¬های T2، T12 و دیسک S1 - L5. رادیوگرافی¬ها توسط دو فلوی جراحی اسپاین تفسیر شدند. جهت آنالیز آماری از t-test و تست wilcoxon استفاده شد.
یافته‌ها: وضوح ابعاد مهره T2 در پوزیشن °90 به طور واضح بهتر از پوزیشن کلاویکول بود (امتیاز 23 در مقابل 16). وضوح تصویر مهره T12 در پوزیشن کلاویکول بهتر بود (5/8 در مقابل11). وضوح دیسک L5- S1 در دو پوزیشن با هم تفاوت قابل توجهی ندارد (امتیاز 1/10 در مقابل 8/10). متوسط کیفوز توراسیک (°35 در مقابل °38) و لوردوزلومبار (هر دو °24) در هر دو متد اختلاف محسوسی ندارند. یافته ارزشمند اختلال در بالانس ساژیتال به سمت انتریور و مثبت در پوزیشن °90 می¬باشد.
نتیجه‌گیـری: جهت تعیین بالانس ساژیتال اسپاین در نمای لاترال، پوزیشن کلاویکول از دقت بیشتری نسبت به پوزیشن °90 برخوردار است، بطوری که پوزیشن کلاویکول به وضوح ابعاد مهره¬ها را نشان می¬دهد و توانایی آن در اندازه¬گیری انحنای کیفوز یا لوردوز تفاوت محسوسی با پوزیشن °90 ندارد.
کلمات کلیدی به فارسی: ستون فقرات، رادیوگرافی، ساژیتال
