Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
jalali
1392
6
20
gregorian
2013
9
11
21
2
online
1
fulltext
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
مروری بر تابلوی بالینی، روشهای جدید تشخیصی و جایگاه جراحی در سرطان معده
Review of Clinical Picture, New Diagnostic Modalties and Role of Surgical Treatment in Ca of Stomach
با فـراگیر شدن داروهای بازدارنده هیـدروژن در چند دهـه گـذشته و شناخـت بهتـر از فیـزیوپاتولوژی معده، نحوه برخورد با بیمـاریهای معـده و نوع اعمال جـراحی نیز دستخـوش تغیـیراتی شده است. با دستـرسی آسان و کم تهاجمی چه به داخل عضو و چه به خـارج آ ن از راه صفـاق و انواع تصویر برداریها باعث شده است تا طبـقهبندی بیماریهای بدخیـم معده از این طریق قبل از عمل جراحی به طور دقیقتری پیشبینی شده و تلاش بیشتـری روی آن دسته از افرادی که بتوان بیمـاری آنها را ریشه کن کرد، متمرکز شود.
همچنین با متداول شدن وسائل باز نگه دارنده گذرگاههای غذایی در موارد پیشرفته هم باعث شده تا از فشارهای روانی و جسمی ناراحت کننده آنها کاسته شود و رویهم رفته زندگی بهتری برای آنها ایجاد کند، ولی هنوز هم سرطان مری و معده جزو بد آگهیترین بدخیمیهای گوارشی است. بعلت اختلاف نظرها در درمان این بیماران سعی شده که مطالب و اصولی را که در آن اختلاف دیدگاه وجود ندارد، پررنگ کرده تا ضمن رعایت آنها بر حسب مورد، جراح بتواند شایستهترین روش درمانی را انتخاب کند.
The development of PPI and H2-blockers with their feasibility and better understanding of physiopathology and both endoscopic and laparoscopic means of interpreting dyspeptic symptoms and different modalities in diagnosis and treatment of stomach cancer along with the most commonly used treatment protocols has been discussed. The main objective is proper staging of the patient before surgery with endoscopy, and laparoscopy, as well as imaging and if advanced; consider palliative means of treatment rather than curative resection.
دیس پپسی، سرطان معده، تشخیص، درمان
Dyspepsia, Gastric Cancer, Diagnosis, Treatment
1
12
دکتر سیدعلی
جلالی
s.aliJalali@Yahoo.com
No
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
نتایج درمان ده مورد قطع نای و حنجره در اثر تروما در مرکز آموزشی درمانی مسیح دانشوری تهران
Results of Treatment of Ten Cases of Trachea and Larynx Disruption due to Trauma at Masih Daneshvari Hospital, Tehran
زمینه و هدف: قطع نای در اثر آسیبهای نافذ و غیرنافذ نادر میباشد. تأخیر در تشخیص و درمان این ضایعه موجب عوارض جدی و حتی مرگ بیمار میشود. هدف این مطالعه، بررسی درمان و پیامد ناشی از آن در 10 نفر از بیماران مبتلا به قطع نای یا بریده شدن حنجره بود.
مواد و روشها: تعداد 8 بیمار با قطع نای و 2 بیمار با بریده شدن حنجره که طی 8 سال (از فروردین سال 1382 تا اسفند 1390) نزد ما درمان شدهاند، مورد بررسی قرار گرفتهاند. 8 بیمار به صورت اولیه و 2 بیمار پس از درمان در مراکز دیگر به دلیل عوارض بعد از عمل به ما ارجاع شدند. بیماران قطع نای بعد از بررسیهای اولیه و برقراری راه هوایی و رفع مشکلات حاد تحت عمل رزکسیون و آناستوموز نای قرار گرفته و بیماران دچار بریدگی حنجره تحت ترمیم اولیه قرار گرفتند. 5 بیمار به صورت زودرس (بین چند ساعت تا 4 روز بعد از آسیب) عمل شدند. بقیه بیماران به صورت دیررس (730-57 روز بعد از آسیب) عمل شدند. میانگین زمان بین حادثه و عمل جراحی ترمیمی در بیماران 6/154 روز (بین چند ساعت تا 730 روز) بوده است.
یافتهها: از 10 بیمار 8 بیمار قبل از عمل دچار فلج تارهای صوتی دوطرفه بودند. بعد از درمان در 2 بیمار فعالیت تارصوتی دو طرف بهبود یافت. در 2 بیمار فلج تار صوتی در یک سمت باقی ماند و در 4 بیمار بعد از عمل تارهای صوتی دوطرف همچنان فلج بودند ولی در حالت دور از خط وسط قرار داشتند. تمام بیماران از نظر راه هوایی بهبودی پیدا کردند و همه بیماران سرانجام دی کانوله شدند. یک بیمار 10 روز بعد از عمل دچار از هم گسیختگی آناستوموز نای شد که تحت عمل و آناستوموز مجدد قرار گرفته و بهبودی پیدا کرد. مدت پیگیری بیماران بین 12 تا 84 ماه بود (متوسط 5/31 ماه).
نتیجهگیـری: با وجود اینکه اغلب بیماران قبل از عمل فلج دوطرفه تارهای صوتی دارند ولی امکان آناستوموز نای یا ترمیم حنجره بدون استفاده از لوله تراکئوستومی وجود داشته و با درمان مناسب امکان دی کانوله شدن و داشتن صدای قابل قبول برای اکثر بیماران وجود دارد.
Introduction & Objective: Tracheal disruption due to penetrating and blunt trauma is rare. Delayed diagnosis and treatment can lead to major morbidity and even death. The aim of this study was to assess the treatment and its outcome in 10 patients with trachea and larynx disruption.
Materials & Methods: We studied 8 cases of tracheal disruption and 2 cases of larynx disruption which, were treated in our department during 8 years (April 2003- March 2011).
Eight patients were immediately transferred and treated in our department and 2 were referred from other departments after initial treatments. The first priority for patients with tracheal disruption was to establish and maintain a patent airway to provide sufficient tissue oxygen delivery and then there was assessment of patient condition and acute problems. Surgical procedures were: tracheal resection and anastomosis for tracheal disruption (8 patients) and laryngeal repair for laryngeal injuries (2 patients). Five patients were treated immediately (few hours to 4 days post injury) and others were treated with a delay of 57 to 730 days. Patients were followed up post-operatively for the development of immediate and delayed complications. The average time between the accident and the surgery was 154.6 days (between a few hours to 370 days).
Results: The follow up was carried out for a minimum period of 12 months to a maximum period of 84 months. Eight patients had bilateral vocal cord paralysis before operation. After the surgery 2 cases resumed improved vocal cord function, 2 patients sustained unilateral vocal cord paralysis and in 4 patients vocal cords sustained bilateral paralysis but were in paramedian position. All patients were decannulated finally.
Conclusions: In spite of vocal cord paralysis in most of patients, tracheal resection and anastomosis, without tracheotomy, was possible in all cases. With proper treatment, it is possible for all patients to be decannulated with patent airway and acceptable voice.
نای، صدمات غیرنافذ، رزکسیون، آناستوموز
Tracheal, Blunt Trauma, Resection, Anastomosis
13
19
دکتر سید مهدی
فرساد
No
دکتر کامبیز
شیخی
No
دکتر ساویز
پژهان
No
دکتر فرحناز
صادق بیگی
No
دکتر سیدرضا
ثاقبی
No
دکتر عزیزالله
عباسی
azizollahabbasid@Yahoo.com
No
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
بررسی نتایج و عوارض روشهای باسینی، لیختناشتاین و باسینی به همراه تعبیه مش در ترمیم فتق اینگوینال در بیمارستان شهداء تجریش تهران
Comparison of Results and Complications of Bassini, Liechtenstein and Bassini with Mesh Techniques in Inguinal Hernia Repair at Shohadaye Tajrish Hospital, Tehran
زمینه و هدف: فتق اینگوینال از شایعترین بیماریهایی است که یک جراح در طول دوران طبابت خود با آن مواجه میشود. روشهای متعددی برای ترمیم فتق اینگوینال به کار میروند، با این حال هیچ یک از این روشها تا کنون به عنوان روش ارجح و برتر معرفی نشدهاند. در این مطالعه ما به بررسی و مقایسه عود و عوارض روشهای لیختناشتاین و باسینی و نیز روش باسینی به همراه تعبیه مش در ترمیم فتق اینگوینال پرداختهایم.
مواد و روشها: این مطالعه به صورت تحلیلی آیندهنگر انجام شده است. 246 بیمار که به دلیل فتق اینگوینال به بیمارستان شهداء تجریش مراجعه کرده بودند به صورت اتفاقی به سه گروه تقسیم شدند. فتقهای دوطرفه یا عودکرده از مطالعه خارج شدند. 25 بیمار نیز با توجه به عدم امکان پیگیری از تحقیق خارج گردیدند. نهایتاً 78 بیمار به روش باسینی، 70 بیمار به روش باسینی به همراه تعبیه مش و 73 بیمار نیز به روش لیختناشتاین عمل شدند و به مدت 12 ماه از نظر ایجاد عوارض و نیز عود فتق تحت پیگیری قرار گرفتند. برای متغیرهای کیفی فراوانی و درصد و برای متغیرهای کمی میانگین و انحراف معیار محاسبه شد. برای آزمون فرضیات از آزمون Chi square و T test وOne Way Onova استفاده گردید. در این مطالعه P < 0.05 معنیدار در نظر گرفته شده است.
یافتهها: در 24 ساعت اول پس از جراحی بین سه گروه مورد مطالعه از نظر میزان درد تفاوت معنیدار وجود نداشت، اما یک ماه پس از جراحی میزان درد در گروه باسینی به همراه مش واضحاً بیشتر از دو گروه دیگر بود که این تفاوت 3 ماه و 12 ماه پس از جراحی نیز باقی مانده بود. همچنین میزان درد در گروه باسینی یک ماه و سه ماه پس از جراحی از گروه لیختناشتاین کمتر بود با این حال پس از گذشت 12 ماه میزان درد بین دو گروه باسینی و لیختناشتاین همسان شد. از نظر ایجاد هماتوم و سروما در محل جراحی و نیز اورکیت ایسکمیک تفاوتی بین سه گروه مورد مطالعه دیده نشد. میزان عود نیز در هر سه روش مشابه بود.
نتیجهگیـری: هر دو روش باسینی و لیختناشتاین عوارض و نیز عود تقریباً یکسان دارند. با این حال با توجه به کم هزینهتر بودن باسینی، این روش ممکن است جهت ترمیم فتق اینگوینال درکشورهای کمتر توسعه یافته مناسبتر باشد. استفاده از روش باسینی به همراه تعبیه مش توسط پژوهشگر توصیه نمیگردد، چرا که درد مزمن بیشتری نسبت به سایر روشها ایجاد کرده و میزان عود آن با سایر روشها یکسان است، همچنین هزینه جراحی با این روش بیشتر میباشد.
Introduction & Objective: Inguinal hernia is a common disorder which many surgeons face during their practice. Several methods have been used for the repair of inguinal hernia; however, none of these methods has been introduced as the preferred method.In this study, we compared the recurrence and complications of Bassini, Liechtenstein and Bassini with mesh techniques in the repair of inguinal hernias.
Materials & Methods: 246 patients who referred to Shohada Hospital for inguinal hernia were included in this prospective analytical study, and were randomly divided into three groups.Bilateral or recurrent hernias were excluded. 25 patients were also excluded due to the lack of follow up. Finally 78 patients were operated with Bassini technique, 70 were operated with Bassini with mesh and 73 were operated with Liechtenstein technique. The patients were followed for 12 months for complications and the recurrence of inguinal hernia after surgery.Frequency and percentage for qualitative variables and mean and standard deviation for quantitative variables were calculated. Chi square test, T test and one way Anova were used to analyse our hypotheses. In this study, P
فتق اینگوینال، باسینی، لیختناشتاین، مش، عوارض، عود
Inguinal Hernia, Bassini, Liechtenstein, Mesh, Complications, Recurrence
20
28
دکتر جلال الدین
خوشنویس
No
دکتر هاتف
زیرکزاده
htfzrk@yahoo.com
No
دکتر مهتاب
فلاح
No
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
بررسی شیوع تنگی گردن مثانه و بیاختیاری ادرار پس از جراحی پروستاتکتومی رادیکال در مبتلایان به سرطان پروستات لوکالیزه در بیمارستان امام خمینی تهران، طی سالهای 1388-1391
Prevalence of Urinary Incontinence and Bladder Neck Stricture after Radical Prostatectomy in the Case of Localized Prostate Cancer at Imam Khomeini Hospital, Tehran, during 2009-2012
زمینه و هدف: یکی از روشهای درمانی مناسب در موارد سرطان پروستات موضعی پروستاتکتومی رادیکال است و از عوارض این عمل جراحی، تنگی گردن مثانه و بیاختیاری ادرار میباشد. هدف این مطالعه بررسی شیوع تنگی گردن مثانه و بیاختیاری ادرار بعد از پروستاتکتومی رادیکال بود.
مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی گذشتهنگر 150 بیمار مبتلا به سرطان پروستات که در بیمارستان امام خمینی در سال 1388 تا 1391 توسط یک جراح تحت عمل پروستاتکتومی رادیکال قرار گرفته بودند و قبل از عمل دچار تنگی گردن مثانه یا بیاختیاری ادرار نبودند، وارد مطالعه شدند. بیماران از نظر اختیار ادراری 2هفته، 3 ماه، 6 ماه و 12 ماه پس از خروج سوند و با توجه به نیاز به دیلاتاسیون مجرا از نظر تنگی گردن مثانه مورد بررسی قرار گرفتند.
یافتهها: میانگین سنی افراد 85/6 ± 93/64 سال بود. میزان فراوانی بیاختیاری ادرار در زمانهای 2 هفته، 3، 6 و 12 ماه به ترتیب 33/25%، 33/13%، 10% و 67/8% بود. بطور کلی 22 نفر (67/14%) دچار تنگی گردن مثانه شدند که میانگین زمانی از هنگام خروج سوند تا بروز تنگی 55/4±97/3 ماه بود. در بررسی ارتباط تنگی گردن مثانه با سن، مقدار PSA قبل از عمل، گرید جراحی، درجه گلیسون قبل از عمل و پس از عمل ارتباط معنیداری یافت نشد.
نتیجهگیـری: جراحی پروستاتکتومی رادیکال امروزه به عنوان درمان استاندارد با عوارض قابل قبول در موارد سرطان پروستات لوکالیزه محسوب میشود که میتواند از گسترش بیماری جلوگیری نموده و در تعداد زیادی از بیماران معالجه قطعی به حساب میآید.
Introduction & Objective: Radical prostatectomy is one of the treatments for localized prostate cancer which has some complications such as urinary incontinence and bladder neck stricture. The purpose of this study was to evaluate the prevalence of urinary incontinence and bladder neck stenosis after radical prostatectomy.
Materials & Methods: In a retrospective cross-sectional study, 150 prostate cancer patients, who underwent radical prostatectomy by a surgeon in Imam Khomeini Hospital between 2009 and 2012, were included. The patients were evaluated for post urinary incontinence 2 weeks, 3 months, 6 months, and 12 months postoperatively (withdrawal of the catheter). Also, bladder neck stricture was evaluated by requiring dilation of the urethra.
Results: The mean age of the patients was 64.93±6.85 years. The rate of incontinency after two weeks, 3, 6, and 12 months was 25.33%, 13.33%, 10%, and 8.67%, respectively. Totally, 22 patients (14.67%) developed bladder neck stricture after a mean time of 3.974.55 months. There was no significant difference between bladder neck stricture and age, PSA, Gleason score and surgical grade.
Conclusions: Today, radical prostatectomy surgery is the standard treatment for localized prostate cancer and has an acceptable rate of complications and can prevent the spread of disease and is considered the curative treatment of choice for a large number of patients.
پروستاتکتومی رادیکال، بیاختیاری ادرار، تنگی گردن مثانه
Redical Prostatectomy, Urinary Incontinence, Bladder Neck Structure
29
36
دکتر محسن
آیتی
No
دکتر الناز
آیتی
No
دکتر محمدرضا
نوروزی
No
دکتر حسن
جمشیدیان
No
دکتر فائزه
قاسمی
No
دکتر مریم
ناصر زارع
maryam.nzare@yahoo.com
No
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
بررسی اثر هموستاتیک فریک سولفات در کنترل خونریزی خارجی در موش در دانشگاه علوم پزشکی کاشان، سال 1391
Evaluation of the Hemostatic Effect of Ferric Sulphate in Controlling External Bleeding in Mouse at Kashan University of Medical Sciences, 2012
زمینه و هدف: کنترل خونریزی خارجی علیرغم پیشرفت علم جراحی، کماکان یکی از چالشهای روبروی جراحان برای حفظ جان بیماران میباشد. یک مسابقه پژوهشی بر سر معرفی روش مؤثرتر بین پژوهشگران این زمینه وجود دارد. در این مطالعه تلاش بر تعیین اثر هموستاتیک فریک سولفات در کنترل خونریزی خارجی میباشد.
مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی 60 موش نر ویستار مورد استفاده قرار گرفت. بر روی پوست پشت موشها برشی به طول 2 سانتیمتر و عمق 5/0 سانتیمتر داده شد و زمان برقراری هموستاز با استفاده از غلظتهای مختلف فریک سولفات (5%، 10%، 15%، 25%، 50%) و روش کنترل (کنترل خونریزی به وسیله بخیه زدن) اندازهگیری شد. بافت پوستی از نظر تغییرات پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت دادههای به دست آمده وارد نرم افزار 16 SPSS شده و با Kruskal- Wallis Test و Mann - Whitney و Kolmogorov - Smirnov و همچنین Wilcoxon Signed Ranks Test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: زمان برقراری هموستاز گروههای غلظتی فریک سولفات از گروه بخیه به صورت معنادار کمتر بـود. (P-value< 0.001) و بررسی پاتولوژی انجام شده نشاندهنده بیشترین فراوانی در درجات پایین التهاب بر اساس درجهبندی پاتولوژیک تعریف شده، بود.
نتیجهگیـری: فریک سولفات یک ماده هموستاتیک مؤثر در کنترل خونریزی خارجی در موش میتواند باشد.
Introduction & Objective: The control of external bleeding, despite progresses in surgical science, is still one of the challenges surgeons face in saving patients’ lives. There is a research contest among the researchers in this field to introduce a more effective method. This study attempts to determine the hemostatic effect of ferric sulfate in controlling external bleeding.
Materials & Methods: In this clinical trial 60 male Wistar rats were used. A 2-centimeter incision was made on each mouse’s skin and the hemostasis time was measured, using ferric sulfate with different concentrations (5.0%, 10.0%, 15.0%, 25%, and 50%) and the control method (i.e. control of bleeding by suturing). The skin tissue was assessed for pathological changes. Finally, the obtained data were entered into SPSS software and were analyzed by using Kruskal-Wallis test, Mann - Whitney, Kolmogorov – Smirnov test and also Wilcoxon signed ranks test.
Results: The hemostasis time of ferric sulfate concentration groups was significantly less than that of the control group (P-value < 0.001) and the pathologic examination showed the most frequency of low grade inflammation, based on the defined pathological grading.
Conclusions: Ferric sulfate may be an effective hemostatic agent in controlling an external bleeding in mouse.
خونریزی خارجی، هموستاتیک، فریک سولفات
External Bleeding, Hemostatic, Ferric Sulphate
37
44
دکتر سعید
نوری
No
دکتر مهدیه
امیر بیگی
mahdieh391@yahoo.com
No
دکتر مهرداد
حسینپور
No
دکتر اسمعیل عبدالرحیم
کاشی
No
دکتر محمد رضا
شریف
No
دکتر محمد کاظم
امیربیگی
No
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
مقایسه مشخصات دموگرافیک و بالینی بیماران دارای عارضه باز شدگی زخم پس از جراحی با گروه بدون عارضه در بیمارستان الزهراء رشت
Comparison of Demographic and Clinical Features of Patients with and without Post-Operative wound Dehiscence Complication at Alzahra Hospital of Rasht, Gillan
زمینه و هدف: باز شدگی زخم یکی از عوارض جراحیهای شکم میباشد که سبب افزایش میزان مرگ و میر و ناخوشی میشود. باز شدگی زخم یک عارضه چندعاملی میباشد. هدف این مطالعه بررسی عوامل خطر شناخته شده برای عارضه باز شدگی زخم بین گروه دارای عارضه با گروه کنترل میباشد.
مواد و روشها: در این مطالعه مورد ـ شاهدی 132 بیمار جراحی شده، که شامل 44 نفر با عارضه باز شدگی زخم و 88 نفر بدون عارضه باز شدگی زخم طی ده سال در بیمارستان الزهرا(س) رشت مورد بررسی قرار گرفتند و عواملی از قبیل سن بیمار، سابقه سرطان، کم خونی، دیابت شیرین، سپسیس، اشعه درمانی و شیمی درمانی، درمان با استروئید و فاکتورهایی نظیر عامل جراحی، نوع برش جراحی، نوع جراحی و مدت زمان آن در آنها بررسی و مورد مقایسه بین دو گروه قرار گرفت.
یافتهها: 44 نفر به عارضه باز شدگی زخم مبتلا بودند که با 88 نفر گروه کنترل از نظر عوامل خطر مقایسه شدند. از بین متغیرهای مورد بررسی، سابقه ابتلا به کم خونی، دیابت شیرین، اورژانسی بودن عمل، افزایش مدت زمان جراحی و تجربه کم جراح براساس آنالیزهای آماری عوامل خطر اثرگذار معنیدار شناخته شدند (05/0 P
Introduction & Objective: Wound dehiscence (WD) is a serious complication in abdominal surgeries, which increases mortality and morbidity rates. WD is a multi factorial problem. The aim of this study is exploring the known risk factors of WD complication between cases and control group.
Materials & Methods: In this case-control study, 132 cases undergoing surgery’s were investigated during ten years in Alzahra hospital of Rasht city. 44 patients with and 88 paients without WD complication were entered in study. Factors such as age, history of cancer, anemia, diabetes mellitus (DM), sepsis, chemotherapy and radiotherapy, steroid therapy and other factors like surgeon type, incision type, type of surgery and its duration were recorded and compared in two groups.
Results: Among cases that were studied, 44 were diagnosed with the WD complication and 88 people were selected as control group, and we compared risk factors among these people. Among reocorded data, history of having anemia, DM, emergency operation, increased surgical time and low experience of surgeon was identified as risk factor based on statistical analysis (P < 0.05).
Conclusions: Controlling and correction of identified risk factors (such as DM or anemia), which can be modifie result in decreasing the incidence of WD post operatively
باز شدن زخم جراحی، دیابت شیرین، عارضه پس از عمل جراحی، کم خونی
Surgical Wound Dehiscence, Diabetes Mellitus, Postoperative Complication, Anemia
45
52
دکتر فرشته
فکور
No
دکتر فریبا
میربلوک
faribamirblouk@yahoo.com
No
فاطمه
سلامت
No
دکتر مینا
سلطانی
No
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
بررسی تأثیر عوامل مختلف در بروز عفونت محل عمل بیماران ارتوپدی در بیمارستان مطهری، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، سال 1390-1391
Assessment the Effect of Various Factors on Theincidence of Surgical Site Infection in Orthopedic patients
زمینه و هدف: عفونت پس از جراحی ارتوپدی یکی از عوارض شایع بعد از عمل میباشد که باعث افزایش اشغال تخت، مدت اقامت و هزینه بیمار میگردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر عوامل مختلف در بروز عفونت محل عمل در بیماران ارتوپدی بیمارستان استاد مطهری جهرم در سال 1390 انجام گردید.
مواد و روشها: مطالعه حاضر یک مطالعه مورد شاهدی است که در آن به روش نمونهگیری در دسترس 37 بیمار که پس از عمل ارتوپدی دچار عفونت زخم محل عمل شده بودند با 37 بیمار که دچار عفونت زخم محل عمل نشده بودند، مقایسه شدند. هر دو گروه از نظر سن، جنس، محل عمل، نوع شکستگی، فصل مراجعه و محل بستری همسان گردیدند. از طریق بارش افکار، گروه متمرکز و روش نمودار استخوان ماهی پرسشنامهای در سه حیطه، علل مربوط به بیمار، حادثه و بیمارستان تهیه شد. روایی و پایایی آن 88/0 محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار 16 SPSS استفاده شد.
یافتهها: میانگیـن سن بیماران 18/21±36/36 سال بود. 8 مـورد (81/10%) از بیماران با یک بیمار عفـونی هم اتاق بودند. آزمون آماری تی مستقـل وکای دو نشان داد که بین دوگـروه از نظر وجود همـاتوم در محل تـروما، نیاز به خون پس از عمل جراحی، حضـور قبل از عمل در بیمارسـتانهای دیگر، انجام مـراقبتهای تهاجمی مانند استفاده از ساکشن و لوله درون نای، نیاز به پانسمان در منـزل، تعـداد روزهای ماندن در بیمارستان قبل از عمل، تعداد دوز آنتیبیوتیـک پروفیلاکسی و تعـداد دوز آنتیبیوتیـک بعد از عمل، مدت زمان عمل جراحی، تعـداد روزهای بستری و دفعـات تعـویض پانسمـان در روز در بیمـارستان اختلاف آماری معنادار وجـود دارد (05/0P
Introduction & Objective: Infection after orthopedic surgery is one of the most common complications after surgery that causes increases bed occupancy, the length of stay and the cost of patient. This study was done with aim of "determining the effects of various factors on the incidence of surgical site infection in orthopedic patients of Motahari Hospital in Jahrom during 2011".
Materials & Methods: This study is a case control study that sampling method used to was compare in 37 patients with postoperative wound infection in orthopedic surgical site and 37 patients without infection. Both groups were matched for age, gender, surgery site, kind of fracture and the same hospital, where they were referred. Through brain storming, focus groups and fishbone diagram, a questionnaire was prepared in three areas; factors related to patients, hospital and accident. Validity and reliability were calculated and found to be 0.88. For data analysis software, the SPSS 16 was used.
Results: The mean age of the patients was 36.36±21.18. Eight patients (81.10%) had an infected patient roommate. Independent t tests and chi square showed that there are significant differences between the two groups in Hematoma at the site of trauma, need for blood after surgery, being in the same hospital before surgery, doing invasive care such as suctioning and tracheal tube, need for a dressing at home, days of stay in hospital before surgery, total dose antibiotic prophylaxis and postoperative antibiotic dose, duration of surgery, duration of hospital stay and frequency of dressing change per day in the hospital (P-value < 0.05).
Conclusions: Although incidence of postoperative infection depend on the incidence of uncontrollable factors such as patient demographics, risk factors, and injury characteristics but Compliance with care protocols before, during and after surgery, helps to prevent the incidence of even worst possible cases of infection.
بروز، عفونت محل عمل، ارتوپدی
Incidence, Surgical Site Infection, Orthopedic
53
60
محسن
حجت
No
مهدی کریم
یار جهرمی
Mahdi_karimyar@yahoo.com
No
ابوالقاسم
صالحی فرد
No
نرجس
کشایی
No
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
گزارش نتایج درمان 270 مورد بیماری برگر طی بیست سال گذشته در مراکز درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
The Report of Clinical Outcomes of 270 Buerger's Patients During the Last Twenty Years in all Clinical Center of Shahid Beheshti Medical University
زمینه و هدف: بیماری برگر، یک بیماری التهابی مزمن است. این بیمـاری ارتباط بسیار نزدیک با مصرف سیگار دارد. اکثرا مردان جوان (زیر 45-40 سال) را مبتلا میکند. براساس تجربه بالینی، شیـوع برگر در ایران بالا است. هدف این مطالعه ارزیابی تظاهرات بالینی، سیر بالینی و اقدامات درمانی انجام شده در این بیماران است.
مواد و روشها: در این مطالعه گذشتهنگـر به بررسی 3125 بیمار مبتـلا به بیماری عـروق محیـطی مراجعهکننده به بیمارستان شهـدای تجریش در طی 20 سال گذشته پرداخته شده است. اطلاعات بیماران توسط پرسشنـامه به وسیله پرسشگـر از بیمـاران گردآوری شده است.
یافتهها: در این تحقیق 270 بیمار مبتلا به بیماری برگـر وارد مطالعه شدند. متوسـط سن بیماران 42 سال (75-26سال) بود. متوسط زمان مصرف سیگار 2/0±21 سال بود. شایعترین تظاهـرات بالینی بیماران در بدو مراجعه شامل: سردی اندام (2/92%)، تغییـر رنگ اندام (2/86%)، زخم نکـروزه (7/63%)، درد حین استـراحت (5/45%)، لنگـش متناوب (07/44%) و قانقاریا (2/36%) است. اقـدامات جراحی انجام شده شامل بازسـازی عـروقی با استفاده ورید صافن (8/11%)، سمپاتکتـومی (03/77%) و قطع عضو (9/75%) است.
نتیجهگیـری: با توجه به ماهیـت بیماری برگر که یک بیماری التهابی، قطعهای و غیر آترواسکلروتیک است و اغلب دیستال اندام را مبتلا میکنـد، بنابراین امکان بازسازی عروقی به ندرت وجود دارد. بنابراین اغلب این بیماران ناگزیر به انجام سمپاتکتومی و قطع عضو میباشند.
Introduction & Objective: Buerger's disease is a chronic inflammatory disease. It is strongly associated with smoking cigarets. Mostly young men (below 40-45 years old) are affected. Based on clinical experience, Iran has a high incidence of Buerger's disease. The aim of this study was to evaluate the clinical manifestations, the clinical course and therapeutic measures taken for these patients.
Materials & Methods: In this retrospective study, we evaluated 3125 patients with peripheral arterial disease referred to Shohada Tsajrish Hospital during the last 20 years. The data of these patients were gathered through a direct questioning of the patients.
Results: This study included 270 patients with Buerger's disease. The mean age of the patients was 42 years (26-75 years). The mean duration of smoking was 21±0.2 years. The most common clinical manifestations on admission included coldness of extremity (92.2%) color change of extremity (86.2%), necrotic ulcer (63.7%), rest pain (45.5%), intermittent claudication (44.07%) and gangrene (36.2%). Surgical measurements included vascular reconstruction by using saphenous vein (11.8%), sympathectomy (77.03%), and amputation (75.9%).
Conclusions: Due to the nature of Buerger's disease that is an inflammatory, segmental and non-atherosclerotic disease and often affects the distal extremity, the vascular reconstruction is rarely possible. Therefore, most of these patients have to undergo sympathectomy and amputation.
بیماری برگر، سمپاتکتومی، قطع عضو
Buerger's Disease, Sympathectomy, Amputation
61
67
دکتر محمد
مظفر
No
دکتر محمد رضا
صبحیه
mreza.sobhiyeh@yahoo.com
No
دکتر برمک
قلیزاده
No
علی
کثیرالولد
No
سوگند
صداقت
No
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
تعیین فراوانی افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستانهای فرشچیان و بعثت همدان 1386-1387
Frequency of Depression in Breast Cancer Patients: A Study in Farshchian and Besat Hospitals of Hamedan during 2007-8
زمینه و هدف: یکی از بیماریهای مزمنی که خطر ابتلاء به افسردگی را در شخص افزایش میدهد، ابتلا به انواع سرطانها است. در مطالعات متعددی، ابتلاء به سرطانهای مختلف ریسک فاکتور مهمی برای ایجاد افسردگی بیان شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی افسردگی و برخی فاکتورهای تأثیرگذار بر ایجاد آن در بیماران مبتلا به سرطان پستان در همدان انجام شد.
مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی 111 بیمار مبتلا به سرطان پستان که در یک مقطع زمانی 15 ماهه (فروردین 86 تا خرداد 87) برای ادامه درمان یا پیگیری به مطب فوق تخصص آنکولوژی یا بخش آنکولوژی بیمارستان فرشچیان یا مطب متخصص جراحی مراجعه کرده بودند، در زمان پذیرش مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری دادههای مربوط به افسردگی از پرسشنامه افسردگی بک استفاده گردید. دادهها توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و از آمار توصیفی برای ارائه نتایج استفاده گردید. همچنین در موارد مورد نیاز برای بررسی معنی داری ارتباطات از آزمونهای کای اسکور، فیشر و آزمونهای ناپارامتری (من ویتنی) استفاده گردید و 05/0> P به عنوان ملاک معنی داری در نظر گرفته شد.
یافتهها: در مجموع 68 بیمار (3/61%) افسرده محسوب میشدند (نمره بالای 15). در میان 43 بیماری که افسرده محسوب نمیشدند، یعنی دارای نمره 15 و پایینتر بودند 15 بیمار (9/34%) نمرات 0 تا 10 داشتند، یعنی کاملاً غیر افسرده محسوب میشدند و مابقی دارای نمره 11 تا 15 بودند، یعنی دارای علایم مرزی افسردگی بودند. در مجموع 68 بیماری که افسرده محسوب میشدند 23 بیمار (8/33%) دارای افسردگی خفیف، 26 بیمار (2/38%) دارای افسردگی متوسط، 16 بیمار (5/23%) دارای افسردگی شدید و 3 بیمار (5/4%) دارای افسردگی خیلی شدید بودند.
نتیجهگیـری: با توجه به نتایج به دست آمده و با توجه به اینکه انجام غربالگری بیماران مبتلا به سرطان پستان از طریق پرسشنامه بک مستلزم صرف وقت و هزینه چندانی نیست، پیشنهاد میگردد غربالگری بیماران در مراحل مختلف درمان و پیگیری انجام گردد تا در صورت وجود افسردگی معرفی به موقع به روانپزشک جهت مشاوره و درمان انجام گیرد.
Introduction & Objective: One of the chronic diseases which increases the risk of depression is cancer. In many studies, different kinds of cancer have been suggested as critical risk factors for depression. This survey was done in Hamadan with the aim of determining the frequency of depression in and patients with breast cancer, some of the effective factors on it in patients with breast cancer.
Materials & Methods: In a prospective study 111 involving patients with breast cancer, who were going to Oncologists' or Surgeons' offices or Department of Oncology in Farshchian Hospital for continuing their treatment or follow up were surveyed. To collect data for depression, Beck Depression Questionnaire was used. Data in questionnaire and forms were analyzed with SPSS software and descriptive statistics and if needed for the evaluation of significance, statistical T-test, non parametric test (Mann Whitney) and chi- square test and even accurate test of Fisher were used.
Results: Totally 68 patients (61.3%) were considered depressed (their grade was more than 15). Among 43 patients who were not depressed (their grade was less than 15), 15 patients (34.9%) got a score in the internal 0-10, that is they were not depressed at all. The rest got a score 11-15, which means that they had borderline symptoms for depression. Among 68 depressed patients 23 patients (33.8%) had minor depression, 26 (38.2%) had moderate depression, 16 (23.5%) had severe depression and 3 patients (4.5%) had very severe depression.
Conclusions: Considering the results of this study and that the screening of patients with breast cancer for depression, with Beck questionnaire, doesn’t need much time or cost, we suggest that the screening of these patients at different levels of their treatment or follow up be done by timely reference of depressed patients to psychologists for consultation.
سرطان پستان، افسردگی، پرسشنامه افسردگی بک
Breast Cancer, Depression, Beck Depression Questionnaire
68
74
دکتر امیر
درخشانفر
amirderakhshanfar@gmail.com
No
دکتر امین
نیایش
No
دکتر محمد
عباسی
No
دکتر علی
قلعهایها
No
دکتر محمد
شجاعی
No
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
بررسی فراوانی پارگی لوله در موارد حاملگی نابجا و عوامل خطر احتمالی همراه با آن در بیمارستان الزهرا(س) رشت، سالهای 1380-1385
A Survey of the Frequency of Ruptured Ectopic Pregnancy and its Risk Factors at Alzahra Hospital of Rasht during 2001-2006
زمینه و هدف: حاملـگی نابجا به حاملگی اطلاق میشود که در خارج از محوطه رحـم اتفـاق میافتد که در 98% مـوارد در لوله جایگـزین میشود. حاملگی نابجای لولهای همچنـان شایعترین علـت مـرگ مادران در سه ماهـه اول حاملگـی است. هـدف این مطالعـه بررسـی برخـی عوامل خطر همراه با پارگی لوله ناشی از حاملگـیهای نابجا در مـراجعین به بیمارستـان بین سالهای 85-1380 است.
مواد و روشها: در این مطالعه تحلیلی مقطعی 180 نفر که با حاملگی نابجا بین سالهای 1380 تا 1385 به بیمارستان الزهرا(س) شهر رشت مراجعه کرده بودند، در دو گروه با پارگی لوله و بدون پارگی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده با بهرهگیری از نرمافزارSPSS مورد تحلیل قرارگرفت.
یافتهها: کل موارد حاملگی نابجا در این مطالعه 180 نفر بودند که میانگین سن افراد 94/24 سال بود. فراوانی پارگی لوله 4/44% (80 نفر) بوده است. رابطه بین سن مادر، تعداد بارداری، تعداد زایمان، سابقه نازایی و سابقه بستن لوله با پارگی لوله معنادار بود و رابطه بین سن حاملگی، تعداد سقط، سابقه حاملگی نابجا، سابقه جراحی لگنی یا شکمی، سابقه مصرف قرصهای خوراکی جلوگیری از بارداری و سابقه استفاده از IUD با پارگی لوله معنادار نبود.
نتیجهگیـری: سن مادر، تعداد بارداری، تعداد زایمان، سابقه نازایی و سابقه بستن لوله همگی ارتباط معناداری با پارگی لوله ناشی از حاملگی نابجا داشتند که باید آنها را به عنوان خطر مرتبط با پارگی لوله در نظر گرفت. با توجه به این موارد، به نظر میرسد که بررسی دقیقتر زنان دارای عوامل خطر عمده، میتواند به پیشگیری و در صورت بروز، تشخیص سریع بیماری، که مهمترین عامل در کاهش عوارض درمان آن است کمک نماید.
Introduction & Objective: An ectopic pregnancy (EP) is a pregnancy which occurs outside of the uterine cavity and more than 98% cases is implanted in the Fallopian tube. EP is still the most common cause of first trimester maternal deaths. The purpose of the present study was to determine the risk factors of ectopic pregnancy in women who referred to Azahra's hospital during 2001-2006.
Materials & Methods: In this analytic cross-sectional study, 180 patients with EP who referred to Azahra’s hospital during 2002-2007 were studied in two groups, with and without tubal rupture. The questionnaire was designed by our researchers. Statistical analyses were performed with SPSS.
Results: Frequency of ruptured EP was 44.4% (80cases). There was significant difference between the maternal age, Gravid, parity, history of infertility and history of tubal ligation with tubal rupture. However, there were no significant differences between gestational age, abortion, ectopic pregnancy history, history of pelvic or abdominal surgery, history of OCP consumption, intrauterine device usage with tubal rupture.
Conclusions: Maternal age, Gravid, parity, history of infertility and tubal ligation history of EP were all significantly associated with the tubal rupture EP; so they should be considered as associated risk factors. It seems that a careful surveillance in women with these factors can help in prevention, earlier diagnosis and less complications of EP.
حاملگی نابجا، عوامل خطر، پارگی لوله
Ectopic Pregnancy, Risk Factor, Tubal Rupture
75
82
دکتر رویا
فرجی
No
دکتر فروزان
میلانی
forozanmilani@yahoo.com
No
سیده فاطمه
دلیل حیرتی
No
دکتر سید حسین
حسینی
No
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
گزارش یک مورد پارگی اثنیعشر حین خارج کردن سنگ حالب به روش لاپاراسکوپی
Report of a Case of Duodenal Perforation Following Laparoscopic Ureterolithotomy
علیرغم گسترش روشهای غیر تهاجمی درمان سنگهای مجاری ادرای، هنوز در برخی از موارد جراحی کاربرد دارد. لیکن در این موارد نیز ترجیح با روشهای کمتر تهاجمی جراحی همچون جراحی به روش لاپاراسکوپی است. در این مقاله ما یک مورد درمان جراحی لاپاراسکوپی برای سنگ پروگزیمال حالب گزارش مینمائیم که سبب عارضه نادر این روش درمانی، پاره شدن اثنیعشر، شده است. بیمار آقای 49 ساله است که چند روز بعد از انجام درمان جراحی لاپاراسکوپی، با علائم شکمی حاد مراجعه کرد. به دنبال لاپاراتومی پارگی تروماتیک اثنی عشر مشخص شد که ترمیم انجام شد .به واسطه پایدار ماندن درد شکم، مجبور به تصویربرداری شده، که یک کانون تجمع مایع در قدام حالب راست شناسایی شد و تلاش شد تحت هدایت سیتی اسکن با تعبیه درن بر طرف گردد. فیستولوگرافی انجام شد، منشاء ترشحات مربوط به نشت از اثنی عشر ترمیم شده است. در طول روند درمانی فیستول از اثنیعشر به پوست ایجاد شد. آسیب به اثنی عشر یکی از عوارض بسیار نادر خارجسازی سنگ حالب به روش جراحی درونبین است. در بیمارانی که با علائم شکم حاد بعد از مداخله جراحی لاپاراسکوپی تظاهر مییابند، میبایست مد نظر باشد. بنابراین به واسطه سخت بودن درمان آسیب اثنیعشر، در طی مداخله جراحی لاپاراسکوپی میبایست احتیاط کرد.
Despite the development of non-invasive methods of treating stones of urinary tract, surgery is still needed in some cases, indicated. Even in these cases, non invasive surgical procedures, such as laparoscopy, is preferred. In this article we are going to report on the case of a person who underwent laparoscopic management for his proximal ureterolithiasis, and which resulted in a rare complication of this therapeutic procedure; duodenal perforation. The patient is a 49-years old man that a few days after undergoing laparoscopic treatment, referred with acute abdominal symptoms. The laparatomy revealed traumatic duodenal perforation that was repaired. Persistent abdominal pain obligated the performance of an imaging study, which identified a loci of fluid accumulation in the anterior aspect of the right ureter. Trying to resolve the fluid accumulation, a CT-guided pigtail was embedded. Fistulography was performed. The source of fluid accumulation was attributed to the leakage of the repaired duodenum. During the treatment course an enterocutaneous fistula appeared. Duodenal injury is one of the very rare complications of laparoscopic ureterolithotomy, which should be considered in those presenting by acute abdominal pain after a laparoscopic intervention .Therefore due to the difficulty of duodenal injury management, care is neededduring laparoscopic interventions.
لاپاراسکوپی، اثنیعشر، سنگ حالب
Laparoscopy, Duodenum, Ureterolithiasis
83
87
دکتر محمدرضا
صبحیه
mreza.sobhiyeh@Yahoo.com
No
دکتر محمد
مظفر
No
دکتر محمد
حسنی
No
دکتر عطا الله
حیدری
No
دکتر امیر ناصرالدین
جدبابایی
No
دکتر خشایار
اتقیایی
No
دکتر ساران
لطفاللهزاده
No
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
روش تشخیص و درمان بادی پکرها و بادی استافرها
Diagnosis and Treatment of Body Packers and Body Stuffers
حمل مواد مخدر توسط لوله گوارش انسانی از سال 1973 در مقالات گزارش شده است. بعد از حادثه 11 سپتامبر و مراقبتهای بیشتر فرودگاهها و پایانهها این افراد در معرض تشخیص بیشتر قرار گرفته شدند.
برخورد با حاملین بستههای مواد در دو دهه گذشته تحول بارزی پیدا کرده است، علاوه بر این بستهبندی ماشینی امکان پاره شدن بستهها و نیز امکان ایجاد انسداد روده را کاهش قابل توجهی دادهاست. مواد حملشده برحسب وجود آنتیدوت به سه گروه تقسیم میشوند، کوکائین و آمفتامین با آثار سمی قویاً کشنده بدون آنتیدوت، اپیوئیدها که آنتیدوت در دسترس دارند و کانابیوئیدها که مسمومیت تهدیدکننده حیات ندارند. در تمام موارد بدون علامت تجویز ملین توصیه میشود در حالیکه در حضور علایم مسمومیت حاملین با کوکائین و آمفتامین تکیه بر جراحی است. موارد علامتدار حاملین اپیوئیدها را در صورت امکان میبایست با آنتیدوت مدیریت کرد و اساس درمان در مسمومیت حاملین کانابیوئیدها طبی است. در موارد وجود انسداد کامل روده و پریتونیت درمان جراحی حتمی می باشد.
Body packing was first described in the medical literature in 1973. However since Sep 11, recognition of body packers has become more in order of tight control in airports and stations.
Approach to the body packers has made significant changes in recent 2 decades. Furthermore, because of the new technology of packing, rupture of packs and obstruction become less.
Drugs divide in 3 groups: cocaine and amphetamine with fatal toxicity effects without antidotes, opioids which have antidotes and the last group is canabioids which don’t have any fatal toxicity. In all cases with obstruction or peritonitis sign and symptom surgical treatment is suggested. In cases without any signs and symptoms it is better to use laxatives. Surgical managements are recommended for toxic cocaine and amphetamine body packers. Approach to the opioids body packer is to use antidotes. Medical treatment is the best for canabioids body packers. Surgical treatment is recommended in patients with complete bowel obstruction and peritonitis.
بادی پکرها، درمان جراحی، اپیوئیدها، آمفتامین، کانابیوئید
Body Packer, Surgical Treatment, Opioids, Amphetamine, Canabioid
88
96
دکتر اسماعیل
حاجی نصرالله
e.hajinasrollah@gmail.com
No
دکتر هوتن
علوی
No
دکتر غزال
حاجی نصرالله
No
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
پژوهش در جراحی، دستاورد: تعریف و روشهای ارزیابی
چرا ما به مفاهیم و ارزیابی دستـاورد نیاز داریم؟ جایگزینی برای زیستشناسی سلـولی و ملکولی به عنوان وسیلهای برای مدلسازی بر مبنای واقعیـت در پزشکـی در اقدامات مربوط به دستاورد یافته شده است. نقش دانشمنـد حقیقتاً چیزی بیش از یک روششناس دقیـق و اندیشمند خبره نیست، اما فردی پدید آورنده و ارائهکننده نیز هست، فـردی که نگـرانیهای ابتداییاش بازتاب نیـازهای فردی و اجتمـاعی است. Remlan مفهوم سه انقلاب را در مـراقبتهای پزشکی بدینگـونه پیشنهاد کـرد: دهههای 1970-1950 مبدأ این گستـرش و سالهای 1985-1971 انقلاب پرداختکنندهها بود و سال 1986 تا زمان حال که عصر اقدامات و تحرکات مربوط به دستاورد است. به نظر میرسد این طبقهبندی در مقابل تعریف کهن از علم قرار میگیرد، اما در واقع مفهوم جدیدی نیست، در حقیقت فرانسیس بیکـن در قـرن هفدهم، علم را به عنوان خدمتی در جهت رفاه و سعادت تعریف کرد. حال سئوالات انتقادی جدید زمانی مطرح میشوند که مفاهیـم دستاورد پس از چند مدلسازی و انجام تجربیات به مورد اجرا گذاشته میشود دستاورد در مسیر درستـی برای پزشکی جهتگیری شده است؟ همانگونه که Epstein سوال میکند: آیا ما را به جائی که میخواهیم، میرساند؟
97
104
دکتر سیدعباس
میـرمالک
SAM@Mirmalek.net
No
گـروه متـرجمین
No
Pubmed
PII
DOI
ISNET
IRANMEDEX
MAGIRAN
SID
گزارش مقدماتی اولین جراحی جنین در ایران و خاورمیانه در بیمارستان مادر و کودک شیراز
زمینه و هدف
اختلال لوله عصبی [Neural Tube Defect (NTD)] دومین بیماری شایع مادرزادی بعد از بیماری قلبی میباشد که ناشی از اختلال در بسته شدن لوله عصبی میباشد. بهعلت عدم مشاوره قبل از بارداری میزان مشاهده موارد NTD در ایران بالاتر از استاندارد جهانی به نظر میرسد. در 85% موارد این عارضه در ناحیه پشتی کمر و پایین تر و در 10% موارد در پشت و در بقیه موارد در ناحیه کمری دیده میشود. این عارضه در یک یا دو نوزاد از هر هزار تولد زنده دیده میشود. والدینی که فرزند اول آنان دچار این عارضه است، احتمال داشتن این مشکل در فرزند بعدی آنها 2%-1% است.
105
107
دکتر علیرضا
شمشیرساز
alirezashamshirsaz@yahoo.com
No
دکتر حمیدرضا
فروتن
No