عنوان شماره: زمستان 96 عنوان به فارسی: بررسی مقایسه ای ارزش تشخیصی دو روش ام آر آی و میلوگرافی سی تی میلوگرافی در تعیین سطوح نیازمند لامینکتومی و فورامینوتومی در بیماران مبتلا به تنگی دژنراتیو کانال نخاع کمری کاندید جراحی
فایل PDF این مقاله: از صفحه: 9 تا صفحه: 18
خلاصه به فارسی: زمینه و هدف: تنگی دژنراتیو کانال نخاع کمری یکی از بیماری¬های شایع در حوزه جراحی اعصاب می¬باشد که در خصوص روش¬های تشخیصی و معیارهای تشخیص این بیماری اتفاق نظر وجود ندارد. میلوگرافی و سی تی میلوگرافی به عنوان یکی از اولین روش¬های تشخیصی هنوز جایگاه خود را در برخی موارد حفظ کرده¬اند. از طرفی نقص¬های ام آر آی در شناخت برخی پاتولوژی¬ها و جنبه¬های دینامیک ستون فقرات آشکار شده است. به منظور مقایسه ارزش تشخیصی این دو روش، مطالعات اندکی بر روی تنگی کانال نخاع کمری متمرکز بوده که تقریباً همه آنها گذشته¬نگر بوده¬اند. لذا این مطالعه به صورت آینده¬نگر و با هدف مقایسه ارزش تشخیصی این دو روش و تعیین عوامل مؤثر بر برتری هر روش، طراحی شده است.
مواد و روش‌ها: تعداد ۸۳ بیمار قبل از عمل جراحی تحت ام آر آی و میلوگرافی - سی تی میلوگرافی قرار گرفتند. تصاویر به صورت بی¬نام توسط دو جراح اعصاب ارزیابی شده و تعداد سطوح نیازمند لامینکتومی بر حسب هر روش ثبت شد. ارزیاب دیگری تعداد سطوح تنگی را در حین عمل جراحی ثبت کرد. Inter-Observer Reliability برای هر روش و هماهنگی یافته¬های قبل از عمل با یافته¬های حین عمل با محاسبه ضریب توافق کاپا محاسبه شد. تأثیر هر یک از یافته¬های دموگرافیک، شرح حال، معاینه بالینی و یافته¬های رادیولوژیک بر برتری هر یک از دو روش با استفاده از آزمون تی، کای اسکوار و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز داده¬ها با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت و حد معنی¬داری (01/0 >P ) در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: ضریب توافق کاپا بین دو ارزیاب برای ام آر آی ۶۱/0 و برای میلوگرافی - سی تی میلو گرافی ۵۶/0 بود. این ضریب برای هماهنگی دو ارزیابی ام آر آی با یافته¬های حین عمل ۵۲/0 و ۵/0 و برای میلوگرافی - سی تی میلوگرافی ۴۳/0 و ۴۵/0 محاسبه شد. پس از جدا کردن بیماران دارای هرنی دیسک از بیماران فاقد هرنی دیسک، کاپا در میلوگرافی - سی تی میلوگرافی بیماران فاقد هرنی دیسک تا حد ۳۶/0 و ۳۹/0 برای دو ارزیاب افت کرد. در بررسی تأثیر عوامل مختلف بر ارزش تشخیصی هر یک از این دو روش، تنها عامل مؤثر، تنگی لترال رسس بود که میلوگرافی - سی تی میلوگرافی در آن تا حد نزدیک به معناداری دقت تشخیصی بالاتری داشت (056/0P = ).
نتیجه‌گیـری: ام آر آی با توجه به هماهنگی بیشتر با یافته¬های حین عمل و Inter-Observer Reliability تست تشخیصی انتخابی برای تصمیم¬گیری در مورد وسعت عمل جراحی می¬باشد و میلوگرافی - سی تی میلوگرافی را می¬توان برای بررسی بیماران مبتلا به تنگی لترال رسس، بیماران راجعه و بیماران با سابقه وسیله¬گذاری یا به عنوان روش جایگزین ام آر آی و با همان دقت تشخیصی در بیماران دارای هرنیاسیون دیسک مورد استفاده قرار داد.
کلمات کلیدی به فارسی: تنگی کانال کمری، میلوگرافی، ام آر آی
