عنوان شماره: تابستان 89 عنوان به فارسی: بررسی استفاده از پیچ و پلاکهای ساخته شده از مش قابل جذب در اصلاح ناهنجاریهای پیشانی و کاسة چشم در 20 بیمار مبتلا به کرانیوسینوستوز
فایل PDF این مقاله: از صفحه: 78 تا صفحه: 84
خلاصه به فارسی: زمینه و هدف: اصلاح ناحیه فرم پیشانی و کاسه چشم روش درمانی انتخابی برای بیماران مبتلا به کرانیوسینوستوز است که قسمت قدامی جمجمه و اربیت را درگیر کرده است. روشهای ثابت کردن قطعات استخوانی در جراحی اصلاح ناهنجاریهای جمجمه و صورت ناشی از بسته شدن زودرس درزهای جمجمه از مسائل مورد بحث در جراحی پلاستیک است. استفاده از پیچ و پلاکهای قابل جذب دراین بیماران ضمن ثابت کردن کافی قطعات استخوانی، اشکالات انواع پلاکهای ماندگار را ندارد. با این حال قابل لمس بودن و قابل دید بودن و زخم شدن پوست روی پلاک و تغییرات استخوانی بصورت جذب استخوان و ایجاد کپسول در اطراف آن گزارش شده است. در این مطالعه از یک ردیــف سوراخهای مش قابل جذب به جای پلاک استفاده شد و نتایج مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روشها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی از نوع نیمه تجربی انجام شد. از اردیبهشت ماه سال 1385 تا اردیبهشت ماه 1388، 20 بیمار (14 پسر و 6 دختر) با میانگین سن 3±6 ماه (4 - 19 ماه) مورد عمل جراحی قرار گرفتند. دلایل انجام عمل در 8 بیمار بسته شدن زودرس سچور متوپیک، سچور کرونال یکطرفه در 5 بیمار و سچورکرونال دو طرفه در 3 بیمار و سچور ساژیتال دریک بیمار و سچورهای متعدد در 3 بیمار بود.
بیماران تحت جراحی اصلاح تغییر شکل ناحیه پیشانی و حدقه چشم با برش کرونال دو طرفه قرار گرفتند، استئوتومی ناحیه فوقانی اوربیت و ادامه آن به ناحیه تمپورال بصورت زبانه در شیار (Tongue in Groove) انجام شد. برشهای استخوانی همراه با شکستن استخوان بصورت دنده بشکه (Barrel Stave) برای اصلاح باریک شدن ناحیه تمپورال انجام شد. اصلاح تغییر شکلهای موجود در قطعات استخوانی پیشانی بالای حدقههای چشم و قسمت فوقانی استخوان پیشانی بصورت جداگانه انجام شد. قرار دادن مجدد قطعات فوقانی کاسه چشم بصورت قرینه انجام شد و برای ثابت کردن قطعات استخوانی از پیچ و پلاکهای قابل جذب ساخته شده از مش استفاده شد.
یافتهها: میانگین پیگیری بیماران 6±15 ماه (6 – 36 ماه) بود. تمام بیماران قبل از عمل مورد ارزیابی بالینی و فتوگرافی، رادیوگرافی، سیتی اسکن سه بعدی قرار گرفتند و بعد از عمل معاینه مجدد در هفتههای 1 و 2 و 3 و 6 و تا 30 ماه بعد از عمل انجام شد. در دورههای پیگیری بیماران شکستگی پلاک، عفونت، خارج شدن پلاک، قابل دید بودن، جابجائی مشاهده نشد. نتایج از نظر زیبائی براساس طبقهبندی بارتلت (Bartlett) در 90% موارد قابل قبول (Category 1 & 2 A) بود و در 10% موارد (Category 2 B) خوب بود. هیچیک از بیماران نیاز به عمل مجدد نداشتند.
نتیجهگیـری: استفاده از پیچ و پلاکهای قابل جذب برای ثابت کردن قطعات استخوانی در بیماران مبتلا به کرانیوسینوستوز که مورد جراحی اصلاح بد شکلی ناحیه پیشانی و حدقه چشم قرار میگیرند، ثبات کافی ایجاد میکند، ولی مسائل و مشکلات وسایل فلزی دائمی را ندارد. استفاده از یک ردیف سوراخهای مش که ضخامت کمتری دارد به جای پلاک معمولی میتواند در کاهش قابل دید بودن و قابل لمس بودن و آسیب پوست مؤثر باشد.
کلمات کلیدی به فارسی: کرانیوسینوستوز، فرونتواوربیتال، مش قابل جذب