عنوان شماره: پائیز 89 عنوان به فارسی: بررسی اثر کلگزان، پلاویکس و ترکیب آنها در بقاء فلپ پوستی راندوم در موش
فایل PDF این مقاله: از صفحه: 12 تا صفحه: 18
خلاصه به فارسی: زمینه و هدف: ایسکمی و نکروز فلپ‌های مختلف از جمله فلپ‌های راندوم همیشه از مشکلات جراحی ترمیمی بوده است. داروها و روش‌های مختلفی جهت جلوگیری از ایسکمی یا معکوس کردن روند ایسکمی روی فلپ آزمایش شده‌اند. هدف این پ‍ژوهش بررسی اثر کلگزان، پلاویکس و ترکیب آنها در افزایش بقاء فلپ پوستی راندوم در موش می‌باشد.
مواد و روش‌ها: تعداد 40 موش مذکر از یک نژاد بصورت تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. در تمامی موش‌ها جراحی فلپ به روش ذیل انجام شد: تحت بیهوشی فلپ پوستی خلفی راندوم بر پایه دیستال مطابق روش تغییر یافته مک فارلین قرار گرفتند. در گروه اول به غیر از داروهای بیهوشی و آنتی‌بیوتیک پروفیلاکسی، داروی دیگری استفاده نشد. در گروه دوم بعد از انجام عمل فوق آمپول کلگزان به صورت زیرجلدی و با دوز mg/kg 2/3 به صورت تک دوز داده شد. در گروه سوم بعد از انجام عمل جراحی فلپ، قرص پلاویکس به حالت محلول در N/S و با دوز mg/kg 25 به صورت خوراکی و از طریق لولة دهانی معدی داده شد و این کار به صورت روزانه تا 7 روز متوالی ادامه یافت. در گروه چهارم نیز آمپول کلگزان مثل گروه دوم و قرص پلاویکس مثل گروه سوم داده شد. بعد از سپری شدن 7 روز تمام موش‌ها با روش بی‌درد کشته شده و پس از عکسبرداری دی‍جیتال، سطح کل نکروز فلپ با برنامه نرم‌افزاری IMAGE J با دقت 01/0 سانتیمتر مربع محاسبه گردید. از میانگین و انحراف معیار جهت توصیف داده‌ها و از آزمون آنالیز واریانس جهت مقایسه گروه‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: مقایسه اختلاف میانگین‌های بین گروه‌های مختلف، کاهش متوسط میزان نکروز فلپ فقط در گروه پلاویکس قابل توجه و از نظر آماری معنی‌دار بود (P = 0.012) ولی اثر کلگزان و نیز کلگزان همراه با پلاویکس بارز نبود.
نتیجه‌گیـری: کاربرد پلاویکس در افزایش بقاء فلپ پوستی راندوم موش مؤثر بود، ولی استفاده از کلگزان تأثیر بارزی در بقاء فلپ نداشت.
