عنوان شماره: بهار 1401 عنوان به فارسی: ساخت و مشخصه‌یابی داربست الکتروریسی شده پلی‌کاپرولاکتون / پلی‌وینیل الکل حاوی عصاره آلوئه‌ورا برای مهندسی بافت استرومای قرنیه
فایل PDF این مقاله: از صفحه: 66 تا صفحه: 85
خلاصه به فارسی: زمینه و هدف: به دلیل بیماری‌های قرنیه و مشکلات در خصوص پیوند قرنیه آلوگرافت که شامل کمبود قرنیه باکیفیت و همچنین رد بافت پیوندی توسط سیستم ایمنی در بازه‌ی پنج سال است، ساخت قرنیه با کمک فناوری جدید از اهمیت بالایی برخوردار است. در این پژوهش، پلیمر پلی‌کاپرولاکتون به همراه پلی‌وینیل الکل حاوی عصاره آلوئه‌ورا استفاده شد تا داربست الکتروریسی با خواص مشابه با بافت هدف تهیه شود.
مواد و روش‌ها: برای تعیین مورفولوژی داربست‌های الکتروریسی شده از میکروسکوپ الکترونی روبشی استفاده شد. به‌منظور تعیین خواص فیزیکی داربست‌های الکتروریسی شده، میزان شفافیت، آب‌دوستی، جذب آب و تخریب‌پذیری آن‌ها بررسی شد. همچنین خواص مکانیکی داربست‌ها مورد بررسی قرار گرفت. در راستای بررسی گروه‌های عملکردی داربست‌ها از طیفسنجی مادون‌قرمز تبدیل فوریه استفاده شد. از سلول‌های استرومای قرنیه، جهت بررسی سمیت سلولی و چسبندگی به سطح داربست‌ها انجام گردید.
یافته‌ها: نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که با افزودن عصاره آلوئه‌ورا، قطر الیاف در داربست پلی‌کاپرولاکتون و پلی‌وینیل الکل از 423 به 214 نانومتر کاهش می‌یابد. نتایج حاصل از آزمون زاویه تماس، جذب آب و تخریب‌پذیری نشان داد که با افزودن پلی‌وینیل الکل و عصاره آلوئه‌ورا میزان آب‌دوستی و تخریب‌پذیری داربست‌های الکتروریسی افزایش یافت. نتایج حاصل از آزمون انتقال نور نشان داد که با افزودن مقدار پلی‌وینیل الکل و عصاره آلوئه‌ورا، میزان انتقال نور داربست الکتروریسی پلی‌کاپرولاکتون از 7/14 به 14/74 درصد در داربست پلی‌کاپرولاکتون و پلی‌وینیل الکل حاوی عصاره آلوئه‌ورا افزایش می‌یابد. نتایج حاصل از تست‌های مکانیکی نشان داد که با افزودن پلی‌وینیل الکل و آلوئه‌ورا، مدول یانگ داربست‌های الکتروریسی نسبت به داربست پلی‌کاپرولاکتون افزایش یافت.
نتیجه‌گیـری: نتایج نشان داد افزودن پلی‌وینیل الکل و عصاره آلوئه‌ورا به پلی‌کاپرولاکتون باعث بهبود خواص مکانیکی، فیزیکی، شیمیایی و همچنین سبب بهبود چسبندگی و رفتار سلولی شد.
