عنوان شماره: زمستان 1402 عنوان به فارسی: جراحی ترمیمی کانال عصبی با داربست هدایت عصبی خودتحریک به منظور رشد و تکثیر سلول‌های شبه عصبی PC12
فایل PDF این مقاله: از صفحه: 43 تا صفحه: 54
خلاصه به فارسی: زمینه و هدف: تاکنون مطالعـات مختلف در راستای طرح روش‌های گوناگون برای ساخت کانال عصبی با هدف ترمیم بافت عصبی انجـام شده است. هـدف از این مطالعه، جراحی ترمیمی عصب با ساخت کانال هدایت عصبی با هدف خاصیت خودتحریکی است. در این مطالعه، کانال پلی کاپرولاکتون [Polycaprolactone- (PCL)] و پلی وینیدیلین فلوراید [Polyvinylidene Fluoride- (PVDF)]، در ترکیب با نانوذرات پلی آنیلین/گرافن [Polyaniline Graphene- (PAG)] و ژلاتین با رویکرد الکتروریسی دوطرفه و هم‌زمان تهیه شد. در این روش کانال هدایت عصبی خود تحریک‌شونده با خاصیت پیزوالکتریک و هدایت الکتریکی به منظور رشد و تکثیر سلول‌های شبه عصبی PC12 طراحی شده است.
مواد و روش‌ها: در ابتدا محلول‌های حاوی 13 درصد وزنی حجمی پلی کاپرولاکتون و 19 درصد وزنی حجمی پلی وینیدیلین فلوراید در حلال مشترک دی متیل فرمامید [Dimethylformamide- (DMF)] و استون، هر کدام به‌صورت مجزا حل شد و سپس هر دو محلول با هم مخلوط شدند. در مرحله بعد، 28 درصد وزنی حجمی محلول ژلاتین در آب مقطر و اسید استیک، حل شد و نانوذرات پلی آنیلین/گرافن با درصدهای 0 و 1 و 2 و 3 وزنی حجمی در محلول ژلاتین به‌صورت همگن ترکیب شدند و سپس فرآیند الکتروریسی دوطرفه و هم‌زمان انجام گرفت. برای بررسی مورفولوژی الیاف از میکروسکوپ الکترونی روبشی [Scanning Electron Microscope- (SEM)] استفاده شد. برای تشخیص میزان بهینه از نانوذرات پلی آنیلین/گرافن به منظور هدایت عصبی، هدایت الکتریکی و خواص پیزوالکتریک داربست‌های ساخته‌شده بررسی شد و همچنین میزان درصد زنده‌مانی رده سلولی فئوکروسیتوما (PC12) بر داربست محاسبه شد. داده‌ها به‌صورت میانگین ± انحراف معیار (Mean ± SD) محاسبه شد. سطح معنادار اختلافات P < 0.05 مشخص شد.
یافته‌ها: با استفاده از نرم‌افزار Graph Pad 9 و آزمون One Way ANOVA، داده‌ها با سه بار تکرار هر آزمون به دست آمده‌اند. نتایج نشان داد که با افزایش درصد نانوذرات پلی آنیلین/گرافن تا 2 درصد وزنی، میزان هدایت الکتریکی و ولتاژ خروجی افزایش یافت، اما در غلظت 3 درصد وزنی میزان هدایت الکتریکی و همچنین ولتاژ خروجی کاهش یافت. مشاهدات میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که میانگین قطر نانوالیاف تا غلظت 2 درصد وزنی کاهش یافت، اما در غلظت 3 درصد وزنی از نانوذرات پلی آنیلین/گرافن قطر نانوالیاف افزایش یافت. همچنین تخریب زیستی داربست‌های الکتروریسی نشان داد که افزایش نانوذرات سبب کاهش میزان تخریب¬پذیری شد.
نتیجه‌گیـری: در جراحی ترمیمی عصب وجود پلی کاپرولاکتون و ژلاتین به همراه نانوذره پلی آنیلین/گرافن باعث افزایش هدایت عصبی شد و همچنین استفاده از پلی وینیدیلین فلوراید در داربست الکتروریسی شده سبب بهبود خاصیت خودتحریکی در کانال هدایت عصبی خواهد شد که می‌تواند بستر مناسب برای رشد و تکثیر سلولی بافت عصب شود و از این رو احتمال موفقیت در جراحی را به بیشترین میزان خود می‌رساند.
