عنوان شماره: پاییز 88 عنوان به فارسی: تأثیر پیریدوکسین بر تهوع و استفراغ حاملگی
فایل PDF این مقاله: از صفحه: 56 تا صفحه: 63
خلاصه به فارسی: زمینه و هدف: تهوع واستفراغ اوایل حاملگی، شکایت شایعی است که می‌تواند هزینه‌های اقتصادی و روانی سنگینی بر زن باردار و خانواده وی تحمیل کند. با توجه به این مساله که بسیاری از خانم‌های باردار به علت ترس از عوارض جانبی داروها بر روی جنین به دنبال دارو درمانی مناسب نمی‌روند، استفاده از ویتامین‌ها که ایمن بودنشان پذیرفته شده است، به عنوان خط اول درمان، مفید می‌باشند. در این مطالعه، تأثیر ویتامین ب 6 (پیریدوکسین) بر تهوع و استفراغ حاملگی در خانم‌های باردار با سن حاملگی زیر 16 هفته مورد بررسی قرار گرفته است.
مواد و روش‌ها: در طول زمستان 1385، 70 خانم باردار زیر 16 هفـته بارداری که با شکایـت تهـوع و استفـراغ اوایل بارداری به یک مطب خصوصی و 4 مرکز بهداشتی درمانی شهـری مراجعه نمـودند، به صورت تصادفی در دو گروه قرار داده شدند. پس از اخذ رضایت نامه، یک گروه پیریدوکسین40 میلی‌گـرم در روز به مـدت 5 روز و به گـروه دیگر دارونما، به روش دو سویه کور داده شد. بیمـاران شدت تهـوع خود را بر اساس درجه مقایسة عینی (VAS) 24ساعت قبـل از درمان و سپس دوبار در روز، در طی 5 روز درمان ثبـت کردند و همچنیـن تعـداد اپیـزودهای استفـراغ خـود را در 24 ساعت قبل از درمان و 5 روز درمان ثبت کردند. سپس داده‌ها به کمک آزمـون‌های t دو گـروه مستقـل، کای‌دو، تحلیل کـوواریانس، ویلکاکسون، مان ـ ویتنی و رگـرسیون لجستیک رتبه‌ای تحت آنالیز قرار گرفتند.
یافته‌ها: میانگین تغییرات شدت تهوع بعد از درمان نسبت به شدت تهوع پایه، در گروه پیریدوکسین بیشتر از گروه دارونما بوده است (P=0.019). همچنین آزمون مان ـ ویتنی نشان داد که تعداد اپیزودهای استفراغ در گروه پیریدوکسین به طور معنی‌داری بیش از گروه دارونما کاهش یافته است (P =0.019).
نتیجه‌گیـری: پیریدوکسین به طور مؤثری، تهوع و استفراغ اوایل بارداری را کاهش می‌دهد و می‌توان آن را با دوز 40 میلی‌گرم در روز به مدت 3 تا 4 روز تجویز کرد.
کلمات کلیدی به فارسی: حاملگی، تهوع، پیریدوکسین، دارونما
